Hun methodiek om cursisten te leren presenteren hadden ze uitstekend in de vingers. Maar de weg naar het papier, daar waren ze minder zeker van. Ze wilden een boek dat lezers inspireert. En leert wat het betekent 100% present te zijn als je gaat presenteren voor groepen.
Jennet en Koos schakelden mij in als ‘tekstondersteuner’. Ik las concept-versies, stelde (nogal veel) vragen en deed voorstellen voor herindeling van de inhoud. Natuurlijk hielp ik met formuleringen die het boek zo dicht mogelijk bij de bedoeling van deze inspirerende trainers brachten. Samen kwamen we tot een sluitende tekst.
Op de boekpresentatie zei iemand: ‘I don’t care how much he knows, I want to know how much he cares.’ Anders gezegd: presenteren is niet etaleren, maar je verbinden met je publiek. Het lijkt wel tekst schrijven.
