Al jaren schrijf ik veel voor en over anderen. Daar voel ik me prima in thuis. Over mezelf schrijven is minder vanzelfsprekend…
Al jaren schrijf ik veel voor en over anderen. Daar voel ik me prima in thuis. Over mezelf schrijven is minder vanzelfsprekend…
Mijn thuis was een domineesgezin met acht kinderen. Taal en muziek speelden er een hoofdrol. Maar mijn vader leerde me ook bridgen, biljarten en van wijn genieten. Én mijn ouders leerden me om te luisteren naar wat mensen te vertellen hebben.
Dat luisteren ben ik blijven doen. Tijdens mijn studie Nederlands: ‘Klinkende taal’ werd de titel van mijn scriptie over Marsman. En tijdens mijn trombonestudie aan het Utrechts conservatorium, die me steeds dichter bracht bij wat mijn hart het liefst hoort: jazz en wereldmuziek.
Als tekstschrijver en journalist beschik ik over een grote flexibiliteit. Ik ben gewend me voor uiteenlopende thematieken open te stellen. Met extra focus op vier gebieden: de overheid, de zorg, onze leefomgeving en de cultuur.
Ik heb respect voor onze democratie. Als mensen goede keuzes willen maken, moet duidelijk zijn wat er precies te kiezen valt. En wil je dat inwoners meedoen, dan moeten ze hun ruimte en kansen kennen. Dat vraagt om transparant bestuur en heldere uitleg. Daar lever ik graag een wezenlijke bijdrage aan.
Het moet nog steeds winnen aan grootschalige toepassing. Maar we boeken vooruitgang in het inrichten van een duurzame leefomgeving. Binnen bedrijven, in wijken, in woningen. Ik heb veel meegekeken naar de zon als energiebron. Laten we de communicatie hierover urgent houden op de agenda.
Het is bijzonder hoeveel kleur en cultuur ons land rijk is. Concertpodia, theatervloeren en museumzalen tonen dagelijks die enorme potentie. Onterecht is hier in een recent verleden vanuit de rijksoverheid fors de schaar in gezet. Ik blijf me schrijvend, spelend en docerend inzetten voor de cultuur.
Lees ook over Kees en de muziek